شاید طرف مقابل به هیچ وجه تمایلی به شنیدن انتقاد از شما را نداشته باشد.
به ویژگی شخصیتی مثبت طرف مقابل اشاره کنید.
با کمال خونسردی به شخص بگویید که موضوع را به دلیل نگرانی تان در مورد او و روابط تان مطرح می کنید.
حتی اگر فکر می کنید که مسئله مهمی نیست،در حضور جمع به هیچ وجه انتقاد نکنید.
به عبارت دیگر به جای گفتن” وقتی که تو آزاردهنده می شوی” بهتر است بگوییم ” تو خیلی خوبی اما در مواقع نادری که این مسئله می افتد …”
پیش فرض تان این نباشد یا به کنایه این را نگویید که آن کار را عمد و آگاهانه انجام داده است . بهتر است فرض تان این باشد که آن را از روی سهو یا حتی بدون اینکه خودش بداند انجام داده است.
هدف این فن روانشناسیاین است که با نوعی همراهی باشخص او را مقابل این اتفاق قرار دهد نه شما را در مقابل او. به عبارت دیگر ممکن است که چیزی شبیه این بگویید” وقتی این ..را گزارش می کردیم . من باید دقیق تر می بودم” ..
اگر فکر می کنید راه حلی وجود ندارد اصلاً نباید موضوع را مطرح کنید زیرا فایده و نتیجه ای نخواهد داشت. اگر هم فکر می کنید که هرچه بگویید نظرتان را قبول نخواهد کرد مسئله را مطرح نکنید . اگر مطرح کنید فقط به فکر منافع خودتان هستید و این کار به بهتر شدن شرایط کمک نخواهد کرد.
با فهماندن این موضوع که رفتارش بسیار شایع است، انتقاد را خیلی شخصی تلقی نمی کند . و در واقع به این دلیل از انتقاد آزرده خاطر می شویم که انتقاد را متوجه شخص خودمان تلقی می کنیم . مورد آخر اینکه برای رفع کردن انتقاد انجام شده به فرد فرصت دهید که مورد به وجود آمده را رفع کنند.