در آغاز هر ارتباطی آنچه که لازم است و مسلماً باید به آن عمل کرد، معرفی نمودن صحیح خود می باشد؛ همه ما زمانی که برای نخستین بار با فردی مواجه می شویم ابتدا تمایل داریم که او را بشناسیم و بدانیم با چه کسی در حال صحبت کردن هستیم. جالب است بدانید وقتی شما برای اولین بار با فردی مواجه می شوید، مغز شما در همان ۳۰ ثانیه آغازی شروع پردازش برخی ویژگیهای فرد کرده و ذهنیتی را برای شما ایجاد می کند.با توجه به این مطلب بدون شک متوجه شدهاید که معرفی کردن خودمان در اولین برخورد ها با افراد دیگر تا چه اندازه مهم و حیاتی می باشد بنابراین در این مقاله از سایت استاد فاطمه بهرامی مدرس فن بیان و سخنرانی در کرمان قصد داریم به شما آموزش دهیم که چگونه خودتان را به دیگران معرفی کنید. نحوه معرفی خود در سخنرانی و مکالمات روزمره:
به عنوان مثال با توجه به نوع پوشش نوع صحبت کردن و نوع رفتار شخص و فن بیان او تعیین می کند که آیا این فرد در ذهن شما شخصی قابل ارزش و مناسب برای معاشرت می باشد یا خیر.
برای اینکه خودتان را به دیگران معرفی کنید باید با توجه به موقعیت هدف و شرایطی که در آن قرار دارید این کار را انجام دهید؛ در ادامه این مراحل را با توجه به موقعیت های مختلف برای شما بیان می کنیم.
نحوه معرفی خود در سخنرانی
بدون شک همه ما وقتی قرار است خودمان را معرفی کنیم در ابتدا نام و نام خانوادگی خود را ذکر می کنیم؛ با توجه به شرایط و محیطی که در آن قرار گرفته اید حتی ذکر نام هم می تواند متفاوت باشد. تصور کنید برای اولین بار همراه دوستتان به ملاقات سایر آشنایان و دوستان او می روید؛ این یک قرار ملاقات دوستانه محسوب می شود. در جمعهای دوستانه معمولاً وقتی افراد قرار است خودشان را معرفی کنند نام کوچکشان را بیان می کنند. وقتی وارد این جمع دوستانه می شوید حین سلام و احوالپرسی قطعاً خودتان را با نام کوچک معرفی می کنید این معرفی کردن به نام کوچک این پیام را به مخاطب تان منتقل میکند که شما تمایل دارید رابطه دوستانه و صمیمانه با او برقرار نمایید.
در مقابل و بعضی اوقات هم ممکن است جمعی که وارد آن شده اید یک جمع کاملاً رسمی و یا حتی محیط کاری باشد. در محیط های کاری و رسمی افراد معمولاً از بیان نام کوچک خود در اولین ملاقات خودداری میکنند؛ یعنی خودشان را با نام خانوادگی معرفی می نمایند. در واقع محیط کاری محیطی است که باید در آن جانب احترام و حریمها حفظ شود. به همین دلیل هم میزان صمیمیت در محیط های کاری بین افراد خصوصاً افرادی که درجات شغلی متفاوتی دارند معمولاً کمتر است. برای اینکه حریم ها هرچه بهتر حفظ شوند و افراد بتوانند به خوبی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، بهتر است تا آنجا که می توانید در محیط های کاری همدیگر را با نام خانوادگی صدا بزنید. حتی اگر یکی از همکارانتان دوست صمیمی شما هم باشد باز هم شرایط کاری اقتضا می کند که او را با نام خانوادگی صدا کنید.
اگر دوست دارید فردی که برای اولین بار با شما ملاقات کرده در عین حفظ حریم ها کمی رابطه صمیمانه هم با شما داشته باشد، در کنار ذکر نام خانوادگی تان اسم کوچک خود را نیز به او بگویید. این بیان نام کوچک و نام خانوادگی همراه با یکدیگر یعنی شخص میتواند با شما احساس صمیمیت و راحتی نیز داشته باشد، البته به شرط رعایت تمام حریم ها.
گاهی اوقات باید بعد از این که نام و نام خانوادگی خود را بیان کردیم، درباره میزان تحصیلات خود و رشته ای که در آن تخصص داریم شروع به صحبت نماییم. به عنوان مثال تصور کنید در یک کنفرانس کاری قرار دارید و سایر افراد باید بدانند که شما در چه زمینه ای می توانید با آنها همکاری داشته باشید؛ بنابراین بدون هیچگونه تأملی بلافاصله بعد از ذکر نام خانوادگی تان به سراغ بیان تحصیلات خود خواهید رفت تا سایرین در جریان باشند که در چه زمینه ای می توان از شما کمک گرفت و تخصص شما در چه زمینه ای می باشد.
بعضی وقت ها هم به صورت ناگاه شرایطی ایجاد میشود که تخصص شما در آن شرایط می تواند به سایر افراد کمک کند. بنابراین خوب است که در لحظه بیان کنید که در حوزه موردنظر مهارت دارید و می توانید به آنها کمک کنید.
در جمع های دوستانه هم خوب است که بعد از معرفی نام خود تحصیلات تان را بیان کنید تا افراد حاضر در جمع بدانند با چه کسی قرار است هم صحبت شوند. ضمناً توجه داشته باشید به صورت ناخودآگاه در ذهن بسیاری از افراد داشتن تحصیلات می تواند مبنی بر این امر باشد که شما برای مصاحبه فرد مناسبی هستید. البته برای همه این موضوع ملاک نیست اما افراد به صورت ناخودآگاه اشخاص کسانی را که تحصیلات آکادمیک دارند قابل اطمینان تر می دانند و بهتر با آنها رابطه برقرار می کنند. زیرا در دوران دانشگاه می توان تجربه های بسیار زیادی کسب کرد که هم برای خود و هم برای سایر افراد مفید و مناسب باشد. به علاوه وقتی فردی در یک حوزه تحصیلات دانشگاهی گذرانده قطعاً مهارت بیشتری دارد که بر پایه و اساس علمی استوار است.
یکی از مسائلی که معمولاً افراد علاقمند هستند که در برخورد با دیگران درباره آنها بدانند شغل و کسب و کار آنها می باشد. بدون شک خود شما هم وقتی برای اولین بار با فردی برخورد می کنید بعد از پرسیدن نام و نام خانوادگی او درباره شغل و کاری که انجام میدهند از او سوال می کنید. این موضوع در مصاحبههای کاری و یا قرار ملاقات های رسمی معمولاً پررنگ تر است و بیشتر مورد توجه قرار میگیرد؛ یعنی شما بعد از این که خودتان را معرفی کردید، معمولاً درباره تحصیلات و سپس درباره شغل خود با دیگران صحبت خواهید کرد.
می توانید درباره تجربیات شغلی تان نیز با دیگران حرف بزنید؛ البته به شرطی که آنها علاقمند به شنیدن صحبت های شما باشند. مخصوصاً اگر در حوزه فعالیت خود موفقیتهایی را کسب کرده اید و یا کار جدیدی انجام داده اید، بیشتر مورد توجه قرار خواهید گرفت. بنابراین درباره حرفه و پیشه خود با دیگران صحبت کنید. تفاوت چندانی وجود ندارد که در یک محیط دوستانه باشید یا محیط کاری. البته قطعاً آن اندازه که در محیط کاری باید مسلط تر نسبت به شغل خود صحبت کنید، در محیط دوستانه چنین الزامی وجود ندارد. اما خوب است کسی که قرار است با شما دوست شود بداند که چه کاره هستید و چه فعالیتی را دنبال می کنید زیرا همین نوع فعالیت شما می تواند زمینه ساز یک شخصیت ذهنی برای فرد مقابلتان باشد.
تصور کنید یک ارباب رجوع به دفتر کار شما آمده و متوجه میشوید که مشکلی ایجاد شده است؛ حال شما قرار است پیش بروید و این مشکل را با مهارت های خود حل کنید. بدون شک آنچه که اهمیت دارد در این موقعیت این است که بلافاصله بعد از بیان نام خانوادگی خود سمت شغلی تان را بازگو کنید تا شخص مقابل بداند با چه کسی صحبت می کند و شما می توانید مشکل را حل کنید.
گاهی اوقات شرایط اقتضا می کند که شما بلافاصله موقعیت شغلی خود را بیان نمایید تا افراد دیگر هم آن لحظه با توجه به نوع نیازی که دارند بتوانند از شما کمک لازم را دریافت کنند. این موضوع معمولاً در محیطهای کاری بیشتر به چشم میخورد؛ حالا یا در یک اداره یا در یک سالن ورزشی و یا هر جای دیگر.
به عنوان مثال شما وقتی برای اولین بار وارد یک سالن ورزشی می شوید، تمایل دارید با مربی سالن صحبت کنید. بنابراین توقع دارید که او جلو آمده و بعد از ذکر نام خانوادگی خود سمت خود را بیان کند تا شما بتوانید از او کمک بگیرید. این دقیقاً همان کاری است که خود شما هم باید انجام دهید. شخصی که به محیط کار شما آمده نه دوست شماست و نه قرار است رابطه دوستانهای با شما داشته باشد، بلکه به شما مراجعه کرده تا با توجه به نوع فعالیتی که انجام می دهید و بتوانید به او کمک کنید. بنابراین تنها چیزی که برای او اهمیت دارد نقش شما در محیط کاری است نه هیچ چیز دیگری.
موقعیت هایی هم وجود دارند که نسبت شما با دیگران بیش از تحصیلات شغل و سمت کاری و هر چیز دیگری اهمیت دارد، مخصوصاً در جمع های خانوادگی و یا مهمانی ها اصولاً وقتی در دورهمی های خانوادگی افراد یکدیگر را ملاقات می کنند تمایل دارند همدیگر را با نسبتهای فامیلی بشناسند. به عنوان مثال وقتی عمه مادرتان بعد از مدت زمان طولانی شما را در یک جمع می بیند و به هر دلیلی به یاد نمی آورد که شما که هستید، بهترین راه این است که خودتان را این گونه معرفی کنید:
علی هستم پسر برادرزاده تان فاطمه. این معرفی کردن در عین مختصر و مفید بودن به شخص مقابل این ذهنیت را می دهد که شما با یک نسبت فامیلی دارید. بنابراین میتواند با شما ارتباط برقرار کند. در مراحل بعدی اگر لازم شد جهت آشنایی و شناخت بیشتر می توانید درباره خودتان تحصیلات تان و شغل تان نیز صحبت کنید. یا به طور مثال در مدرسه فرزندتان یا در محیط بیمارستان؛ آنچه که در مدرسه اهمیت دارد نسبت شما با فرزندتان می باشد. پس وقتی که وارد مدرسه می شوید باید پس از ذکر نام و نام خانوادگی خود بلافاصله بیان کنید که پدر فلان دانش آموز هستم یا مادر او هستم.
در محیطهای بیمارستانی هم معمولاً به همین شکل است،
اولین سوالی که از شما پرسیده می شود این است که چه نسبتی با بیمار دارید
و بعد با توجه به این نسبت و دور و نزدیک بودن آن از شما درخواست اطلاعات و یا کمک های مختلفی خواهد شد.
به دیگران بگویید که چه کمکی می توانید به آنها بکنید و یا چه کاری از دستتان ساخته است؟ افراد دوست دارند که بدانند شما در چه زمینه ای می توانید به آنها راهنمایی دهید؟ بنابراین گاهی با توجه به شرایط و موقعیت مناسب می توانید خودتان را معرفی کنید و بعد به فرد بگویید که در اعلان زمینه می توانم به شما کمک کنم. ضمن اینکه توجه داشته باشید کمکرسانی در برخورد اول میتواند به شدت بر روی ذهنیت فرد مقابل از شما اثر مستقیم و مثبتی داشته باشد. بنابراین از آن غافل نشوید. اگر شرایطی برای شما مهیا شد که با کمک کردن به دیگران می توانستید از خودتان یک ذهنیت خوب برای آنها به جای بگذارید، بدون درنگ این کار را انجام دهید تا افراد شما را برای همیشه در ذهن داشته باشند.
برای مشاهده صفحه رسمی اینستاگرام استاد فاطمه بهرامی مدرس فن بیان و سخنرانی کلیک کنید.
مطالب پیشنهادی:
5 راه برای تقویت احساس ارزشمندی