احتمالا تا به حال توجه کردهاید که بعضی مواقع افراد در هنگام سخنرانی احساسات و عواطف شما را نشانه میروند، شاید اشکتان را دربیاورند و شاید هم عصبانیتان کنند. برخی دیگر هم کیلو کیلو اطلاعات دستهبندیشدهشان را داخل مغزتان میریزند تا جایی که حس میکنید دیگر ظرفیتی حتی برای یک بیت دیگر هم ندارید. اما تفاوت این سخنرانیها در چیست؟ آیا منطق پشت آنها یکی است؟ بیایید ببینیم قضیه از چه قرار است. سخنرانیهای ترغیبکننده :
در یک سخنرانی ترغیبکننده، سخنران میکوشد تا مخاطب را متقاعد کند که موضع وی را در رابطه با موضوعی خاص بپذیرد.
هدف سخنرانی ترغیبکننده، متقاعد کردن مخاطب برای پذیرش دیدگاه سخنران دربارهی یک موضوع مشخص است. هستهی سخنرانی ترغیبکننده، پتوس (pathos) است: اینکه سخنرانی، جذاب و طنیناندازِ احساسات مخاطب باشد.
برای اینکه پتوس در یک سخنرانی ترغیبکننده مؤثر باشد، سخنران باید مخاطبی را که با وی سخن میگوید، بهخوبی درک کند. برای متقاعدکردن، سخنران باید از انگیزههای رفتاری و باورهای اساسی مخاطب آگاه باشد.
نشاندادن همدلی با مخاطب ضروری است. مقایسهی خودتان با مخاطب، فاصلهی میان شما و آنها را کم میکند و سخنانتان را بسیار متقاعدکنندهتر جلوه میدهد.
افزون بر پتوس، سخنرانیهای ترغیبکننده شامل اتوس (ethos) و لوگوس (logos) هستند. اتوس در واقع، ابزاری است برای نشاندادن شخصیت سخنران تا اعتبارش افزایش یابد. برای اینکه مخاطب متقاعد شود، باید احساس کند که سخنران معتبر است و ارزش دارد که به او گوش دهد. لوگوس مستلزم شواهد ارجاعی است. این مفهوم میزان دانش سخنران را نسبت به موضوعی که دربارهاش سخن میگوید، توصیف میکند و اگر روشن شود که سخنران از موضوع بهخوبی آگاه است، سخنانش متقاعدکنندهتر میشود.
برای مشاهده صفحه رسمی اینستاگرام استاد فاطمه بهرامی مدرس فن بیان و سخنرانی کلیک کنید.
آموزش فن بیان و سخنرانی در کرمان
کلام نافذ داشته باشید موفق تر خواهید بود؟
نقش زبان بدن در داشتن یک سخنرانی حرفه ای